Hayvanların normal yaşamlarını sürdürebilmeleri ve kendilerinden beklenen verimi tam olarak verebilmeleri için ihtiyaç duydukları besin maddelerini çeşitli yemlerle almalarını sağlamak, yemlemenin ana prensibini oluşturur.
Bir hayvancılık işletmesinde ekonomik yem sağlamada ilk başvurulacak kaynak, yem bitkisi üretimi olmalıdır. Bunun bilincinde olan işletmeler yem bitkilerine gereken önemi vermekte ve tarla alanları içinde yeterli yeri ayırmaktadırlar.
Ekonomik çalışması istenen hayvancılık işletmelerinde en azından hayvanların yaşama payları için gereken yem bitkileri işletme tarafından karşılanmalıdır. Yeteri kadar kaba yem tüketmeyen hayvanların verim seviyeleri alt düzeyde kalmaktadır.
Hayvansal üretimi etkileyen ıslah, pazarlama, araştırma, bakım ve idare, besleme vb. etmenler vardır. Ancak bunların en önemlisini yem üretimi oluşturmaktadır. Diğer koşullar ne denli iyi olursa olsun, yetersiz beslenme sonucunda hayvansal üretim kesinlikle istenen düzeye ulaştırılamaz.
Süt ve et maliyetinde, tek başına % 56-70 masrafı tutan, yem girdisinin maliyetteki oranının % 27’ye indiren modern, karlı işletmeler vardır. Bunun yanında aldığı süt parasının % 65-70’ini sadece konsantre yem için ödeyen silaj ve kaba yemlerin önemeni bilmeyen ve bu nedenle de para kazanamayan yetiştiriciler de bulunmaktadır
Türkiye hayvancılığının en önemli sorununun kaba yem sorunudur. Kaba yemler içersinde en çok öneme sahip yemler silajlardır.